Bijstandsblog 1: Rondkomen in de bijstand

Ik stel me even voor. Ik ben Jenna, heb een lichamelijke beperking en heb 10 jaar in de bijstand gezeten. Die ervaring neem je mee voor de rest van je leven. Hoe? Dat deel ik in deze blogs. Daarin komt mijn eigen verhaal naar voren, maar ook de verhalen van anderen. Wil je jouw ervaring met de bijstand delen? Onderaan elke blog vind je een mogelijkheid om mij en de LCR een reactie te sturen. Wij verzamelen samen alle verhalen, maken die anoniem en willen op die manier verandering in jouw situatie en die van anderen in de bijstand brengen. En dan nu mijn eerste blog.

2022 was het jaar dat het mij dus echt totaal niet meer lukte om rond te komen in de bijstand. Als je mij vraagt hoe ik het precies heb gedaan, zou ik het niet eens meer weten. Er waren meer dagen dat ik volledig in paniek was dan dagen die ik op een rustige manier heb doorgebracht. 
Mijn energie was compleet weggezogen uit mijn lichaam. Tegelijkertijd was de spanning hoog, waardoor ik nog moeilijker ging lopen. Elke dag heb ik eraan gedacht hoe ik uit de bijstand kon komen en hoe ik de financiële puzzel kon oplossen. 2022 was het ergste jaar ooit, financieel gezien. Alles is duurder geworden. De boodschappen 20 procent en sommige producten, zoals kaas, zijn nu echt bijna 2 keer zo duur. Eten laten bezorgen is zelfs 30 procent duurder geworden. Dan denk je dat ik daarop kan bezuinigen, maar ik kan zelf door mijn beperking niet goed koken. Aan eten ga ik dus half failliet.

Een ander effect van langdurig te weinig geld hebben is dat je zo in paniek bent dat je niet meer rustig en logisch kan nadenken. Waardoor je, tenminste ik, meer impulsief gedrag gaat vertonen. Je kan niet meer in lange termijnen denken. Ik kon maximaal drie dagen vooruit kijken. Ik dacht ook vaak, het kan me niks meer schelen, ik koop het gewoon.Hoe heb ik het dan gedaan? Ik zorg voor ‘extra’s’. Daardoor raakte ik steeds net niet in de afgrond, maar het zorgde wel voor veel gedoe. Ik heb altijd parttime gewerkt in de bijstand. Hierdoor kon ik in mijn gemeente een gedeelte van mijn inkomen houden: in mijn geval 30 procent met een maximum van 219 per maand. Deze bijverdienpremie was voor mij echt essentieel, ook omdat het opgespaard werd en 2x per jaar werd uitbetaald. Dit moet echt landelijk beleid worden: dat iedereen 30 procent van de bijverdiensten mag houden, want 15 procent is met de inflatie te weinig.

Nu komt het. Door mijn beperking kon ik altijd al 15 procent van mijn inkomen dat wekelijks werd betaald houden. Dat bedrag ging weer af van die 30 procent. Zo had ik het gevoel dat ik een weekbudget had, wat weer niet lekker liep met mijn huurtoeslag die op de 20ste van de maand wordt uitbetaald. Die verrekening van het inkomen is werkelijk nooit soepel verlopen: de ene keer kon ik te weinig houden en de andere keer te veel. En dat moest dan weer worden terugbetaald. Het was in ieder geval altijd onoverzichtelijk. Sowieso is in een maand de periode vanaf de 5e tot de 20e altijd de moeilijkste. De rekeningen zijn dan betaald maar dan moet je nog 2 weken leven.
Vanaf begin dit jaar krijg ik - nadat ik er eigenlijk al jaren recht op had maar niemand had het me ooit verteld - een tegemoetkoming voor mensen met een beperking vanuit de bijzondere bijstand (de regeling tegemoetkoming meerkosten). Ook heeft dit jaar de energietoeslag mij geholpen en het voorschot voor dit jaar. Maar het is alweer bijna allemaal op.
Sinds 1 oktober 2022 ben ik uit de bijstand en heb ik een parttime baan. Ik zit boven het bedrag van de bijstand, maar ik kom nog wel in aanmerking voor de minimaregelingen. 

Jenna